هفت سال بععععد

دپرشن یعنی بدنت میخواد یه استراحت عمیق کنه بعنی با اینی که هستی حال نمی‌کنه و دوستداره اونی بشه که دلش میخواد. من با اینی که هستم حال نمی‌کنم پرنده‌ام ولی توی قفس، دلخوش شدم به چیزای بیخود. قبلنا اگه غمام بزرگ بود شادیامم بزرگ بود. الان شدم یه خط کوتاه از شادی و غم بیرونی. غم و شادی ندارم. چیزی برای جشن گرفتن ندارم. خسته کننده است.

هفت سال بععععد...

فکر میکنم شاید افسرده‌ام‌ترس های پنهانی دارم و نمیدانم چطور این ترس‌ها را به زبان بیاورم

بعدا مینویسم روحم یکجا نمیماند میپرد از این شاخه به آن شاخه از در به دیوار

هفت سال بععععد...

یه سوال مسخره بپرسم؟تو چقدر تو زندگیت جنگجو‌بودی ؟ چقدر تو روی دیگران ایستادی؟ چقدر برای حقوقت جنگیدی؟ من ازونا بودم که همه کارامو یواشکی جلو بردم. یواشکی شعر نوشتم یواشکی درس خوندم دروغ گفتم و آزادیامو خریدم نقاب زدم و رفتم جلو هیچ وقت با فریاد زدن کارمو پیش نبردم. وقتی فریاد میزنم خودم نیستم من فقط میتونم تو صلح با لبخند تو غذای بقیه زهر بریزم ولی نه یجور که بمیرن یجور که بفهمن چطور باید راضی بشن. این روزا فکر میکنم جای من تو این روزا نیست من بلد نیستم درست فریاد بزنم من آدم این قصه نیستم من همونی‌ام که یواشکی بتونم اینور اونور ایمیل بزنم کارمو پیش ببرم. شاید یه کار دیگه کنم یکاری که شرایط رو یجور دیگه‌ای عوض کنه. هفت سال بععععد...